مقبره بابا احمد
در بخش میانی سهروفیروزان و در گوشه ای از قبرستان معروف به شیخ احمد، مقبره ای به ابعاد 7 در 7 از خشت خام با دیوارهای قطور قرار دارد که با گذشت روزگار سقف آن فروریخته و در سال های اخیر هلال کوچکی از ورودی آن تعمیر و نیمه تمام رها شده است. این مقبره به «شیخ احمد» و یا به قول محلی ها به «بُش احمد» شهرت دارد، از او تحت عنوان «بابا شیخ احمد» نیز نام برده شده، در ستون سمت راست ورودی به مقبره شیخ احمد سنگ شکسته ای به صورت قائم در دیوار نصب شده که بر روی آن نوشته زیر قابل قرائت است:
«العلیم وفات مرحوم غفران بن علی قطب فیروزانی غره شهر محرم سنه 1026 هجری»
بر لوح دلم جز رقم مهر علی نیست تا سر زنم از خاک قیامت
و در سمت ستون چپ ورودی مقبره (جهت شرقی) سنگ دیگری قرار دارد که نسبت به سنگ سمت راست قدیمی تر است و بر روی آن نام الله، محمد و آرم کشکول گونه خاص دراویش با آیه ای از قرآن مشحون و شعری با قافیه آمده و همچنین وفات غفران فروزانی بر آن نقش بسته است.
در جانبین مقبره شیخ احمد، جایگاه چهار قبر موقت (دخمه گونه) وجود دارد تا افرادی که وصیت می نموده اند پس از مرگ اجسادشان به عتبات عالیات منتقل گردد، موقتا در این قبرها نگهداری شوند.
در این بنا از آجر نیز همراه با پایه های خشتی و سنگ چین استفاده شده، از آثار کنده کاری و گچ بری و مقرنس به کار رفته در داخل مقبره می توان دریافت که این بنای مخروبه، روزگار با عظمتی به همت پیشینیان داشته است، اگر چه فرزندان آنها امروزه آن را فراموش کرده اند، کف آن از آجر مفروش بوده، دارای چهار درب به چهار سو است و مقبره بابا احمد در میان ساختمان قرار دارد و قبر با آجر و سیمان تعمیر شده است.
